Last Updated on 16 augustus 2024 by Barbara
Niet doen, hoor ik, niet doen. Het is niet heel duidelijk, maar ik hoor het toch echt een paar keer achter elkaar. Met een glimlach kijk ik Liam aan. Mijn peuter praat niet, maar kan het wel, denk ik, hier het bewijs. Maar je doet het gewoon (nog) niet of maar af en toe.
Inhoud
Het Consultatiebureau
Ik zie mij nog zitten vorige maand bij het consultatie bureau, voorbereid en al. Want hé, dit is nummer drie, mij hoeven ze echt niets meer te vertellen, ze halen mij niet meer uit mijn evenwicht met hun stellige zogenaamde feiten. Maar dan toch… ‘En maakt hij al kleine zinnetjes?’, is dan de vraag. Mmm, ik twijfel, zal ik de waarheid iets mooier maken of, maar eerlijk zeggen. Ik kies voor het laatste, want hé, dit is nummer drie. No worries.
Mijn peuter praat niet
Mwah, zeg ik, voorlopig houdt hij het nog bij mama en nee. Ze kijkt me aan en ik voel me een beetje onzeker worden. Was dit wel het goede antwoord? Ik begin een beetje te blaten, ach zijn zussen praten erg veel en ieder kind ontwikkelt zich in zijn eigen tempo. BlaBlaBla.
Er valt een stilte, ze typt wat in de computer. Ik probeer een beetje mee te lezen, maar ik zit er net-nietlekker voor. Ik kan er niets van maken. Als ik nu wat zeg, klink ik zo schuldig, bedenk ik mij. Misschien beter een ander onderwerp aansnijden. ‘Maar hij eet als een beer’, zeg ik met een grote glimlach. Eindelijk draait ze het beeldscherm van de pc naar mij toe. ‘Kijk’, zegt ze, ‘zoveel weegt hij nu, zo gaat de lijn. En zo lang is hij nu, zo gaat de lijn.’ Ik kijk naar het scherm en denk: ‘pff, ik zie niets afwijkends.’ Ik glimlach en knik, niet te veel meer zeggen, hou je stil. Laat haar praten.
Flesje of Speen?
‘Heeft hij nog een flesje?’, vraagt ze ineens.
‘Eh, ja, soms’, zeg ik voorzichtig.
‘Hoeft niet meer, hè. En een speen? Want door een speen kan de spraakontwikkeling moeizamer verlopen.’ klinkt het aan de andere kant van het bureau.
Bingo. Ik. Wist. Het.
‘Ja’, zeg ik, ‘hij krijgt een speen. Maar niet zo vaak meer, alleen voor het slapen gaan en als hij getroost moet worden. Hij voelt zich er nog steeds erg veilig bij i.c.m. zijn doekje.’
De rest van het gesprek liep niet zo lekker meer. En ik ging weg met een lichte kater. Dat Liam niet praat, wijd ik ook niet aan een technisch mankement. Maar eerder uit een samenloop van omstandigheden en karakter. Ik vind het niet erg, Liam vindt het niet erg en niemand vindt het erg, behalve, juist, de dame op het consultatie bureau.
Oorzaken niet praten bij peuters
Dat peuters niet praten komt vaker voor. Er kunnen daar verschillende redenen voor zijn, zoals slechthorendheid of een geestelijke achterstand. Ook autisme kan een oorzaak zijn.
Wil je meer lezen over dit onderwerp, dan kun je op de site van Kindentaal.nl nog meer informatie vinden.
Geen van drieën vind ik van toepassing op Liam, zover ik dat kan inschatten. Ik merk dat hij alles prima begrijpt en dat hij ook prima duidelijk kan maken wat hij bedoelt. Hij vindt praten minder belangrijk dan bijvoorbeeld klimmen op de bank en daarna op het kastje, of klimmen in het olijfboompje in de tuin.
Nee, zorgen maak ik mij niet over het feit dat Liam nog niet zoveel zegt. Als ik het vergelijk met zijn zussen die zich met een jaar prima verbaal wisten uit te drukken, ja, dan is de conclusie dat hij niet zo snel is. Aan de andere kant haalt hij sneller een pen uit elkaar dan zijn twee zussen bij elkaar. Aan technisch inzicht heeft hij geen gebrek, zal ik maar zeggen.
Wanneer moet ik mij wel zorgen maken?
Maar wat ik mij natuurlijk wel heb afgevraagd is, of er een moment is, waarin ik mij wel zorgen moet gaan maken. Is dat met 3 jaar? Of 4 jaar, als hij naar kinderopvang gaat? En wat is dan het verdere beleid hierin? Ga je dan automatisch naar een Logopedist? Of zijn er dingen die ik nu al moet doen? Bij de meiden ging het praten allemaal vanzelf, maar heeft dit exemplaar toch op de één of andere manier een duwtje in de rug nodig?
Verder gaat zijn ontwikkeling goed en snel, lees hier Wat gaat de tijd snel!
Ik heb er wel wat over gelezen hoor. De conclusie is dat ik mij voor nu echt geen zorgen hoef te maken. Nogmaals, ik denk niet dat het een technisch mankementje is. Het komt vanzelf, zeker als hij zich verder prima ontwikkelt. Dus die mevrouw van het consultatiebureau kan de boom in. Of mijn olijfboompje, als ze dat prettiger vindt.
Maar ik kan het praten wel wat stimuleren door meer voor te lezen. Dus dat doen we dan maar, vind ik nog leuk ook.
Verder heb ik begrepen dat Einstein pas sprak met 5 jaar en dat dit meteen in volzinnen was. Zijn eerste zin was zoiets als: De soep is te heet! Maar dan in het Duits, natuurlijk. Volgens mij is het met hem ook redelijk goed verlopen. En was de oorzaak ook geen technisch mankementje, integendeel.
Ik maak me geen zorgen. Nog. Dus.
Voor het vervolg kun je in dit blogartikel deel 2 van mijn peuter praat niet lezen.
En ondertussen heb ik ook een deel 3 in de serie mijn peuter praat niet.
Voor meer berichten kun je mij volgen op Facebook, Twitter of Instagram.
Mijn zoon is 2 jaar en 2 maanden hij praat nog steeds niet als ik hem roep reageert hij ook niet. Ik maak me zorgen ik wil hem testen of hij autisme heeft maar er is een wachtrij van 6 maanden in leuven.
Wel heel herkenbaar… Onze 5de dochter is nu 2 jr en 4 maanden en praat met 1 woordjes die ze ook alleen nog als met de eerste lettergreep zegt… Ze begrijpt wel alles. Maar als 5de (of 3de) wordt er ook wel heel veel voor je gepraat, dus waarom dan zelf… Maar ook bij mij slaat de twijfel wel eens toe, moet ik hier iets mee, wanneer dan, en hoe… De tijd zal het leren…
Ik heb het ook bij drie kinderen meegemaakt. Mijn jongste liep waarempel wel op schema afgelopen maand. De oudste drie hebben een VVE stempel gekregen en alles op de psz en kleuterklassen ingehaald. Maar Marcel en ik zijn verbaal ook heel rustig, dus misschien gewoon een familietrekje… Heb me er ook niet druk om gemaakt. Voorlezen deed ik ook al. De interesse kwam gewoon pas laat op gang.
O, het is ook waar, alle fases volgen maar niet persé in dezelfde volgorde, bij ieder kind is dat anders. En die van mij is ook echt heel anders ;). Wel leuk anders, maar echt anders. Misschien omdat het een knul is, dat zal zeker meespelen, maar toch. Bedankt voor je comment! .
Soms komt het toch niet helemaal vanzelf. Mack bleek een TOS (taalontwikkelingsstoornis) te hebben en wij dachten ook heel lang dat het allemaal vanzelf wel goed zou komen. Hij begreep ook alles, maar op een gegeven moment (toen hij 3 was) hebben we hem toch aangemeld voor de vroegbehandeling van Kentalis. Dat was een hele fijne plek voor hem. Nu zit hij in groep 2 en krijgt hij nog logopedie. Als je wat meer wilt weten, stuur je me maar een berichtje!
Nee, dat wist ik niet, daar wil ik inderdaad wel wat meer over weten.
Onze derde praat ook nog niet zoals haar zussen met deze leeftijd. Maar idd die passieve woordenschat is prima in orde. Ik maak me ook niet druk, dat zou ik wel doen als ze heel passief zou communiceren of duidelijk weinig begreep. Denk dat het bij een derde kind een rol speelt dat ze praten niet nodig vinden. Wat je zegt, komt vanzelf. Alleen jammer dat een buitenstaander je toch een onzeker gevoel kan geven, he?
Denk je, merel dat dit vaker speelt bij derde kindjes? Dat vind ik wel een interessant gegeven :). En ja dit cb heeft niet altijd de handigste dames in dienst, wink.
Stom consultatie bureau.. je voelt je meteen ellendig :/ volg gewoon je gevoel want het zit inderdaad vast gewoon prima!
Ja, je hebt ook helemaal gelijk. Dat CB….
Ik maakte mij ook zorgen met Sten. Mensen in mijn omgeving zeiden dat ik al naar logopedie moest gaan, maar ik wachtte het nog even af. En opeens begon hij steeds meer woordjes na te praten en nu kletst hij mij de oren van mijn kop!
Kijk, dat zijn goede berichten! Dat maakt dat ik denk dat ik gewoon goed zit. Goed dat je het even hebt afgewacht.
Hoe oud is hij?
Mijn dochtertje liep heel snel en praatte heel erg laat. Op het CB maakte ze zich er erg veel zorgen over. Ik dus niet …
Nu is ze 3 en kletst ze de oren van mijn hoofd en praat ze als brugman …
Ik zou zeggen, het komt vanzelf!
Bij mijn zoontje van ruim 13 maanden zegt ook nog helemaal niks … maar hij loopt al wel ruim een maand en klimt en klautert overal op en is helemaal op ontdekkingstocht. Het is maar net waar je je energie in steekt…
Hij is bijna 2,5 jaar oud. Maar ik denk dat je gelijk hebt, ieder kind ontwikkeld zich anders. Een pen uit elkaar halen is geen probleem, ik denk dat hij ondertussen ook wel weer in elkaar kan zetten. Maar om daar tekst en uitleg bij te geven, dat is dan weer iets dat hem niet (genoeg) boeit. Denk ik dan.
Ik zou me ook niet te druk maken. Tegenwoordig leggen ze kinderen wel heel vaak langs de meetlat. Vaak komen dingen vanzelf wel goed. En ze houden het vast goed in de gaten.
Die meetlat lijkt inderdaad het probleem. Terwijl de maatschappij toch ook niet in zijn geheel aan die norm voldoet? Maar goed, ze zullen wel richtlijnen nodig hebben. De ene persoon kan dat alleen iets beter toepassen in de praktijk dan de ander. 😉