Last Updated on 16 augustus 2024 by Barbara
Ik vind het best jammer als Suriname niet doorgaat’, zegt de middelste. Ik val bijna van mijn stoel. Hoor ik het goed? Van ons hele gezin, is onze middelste het meest afwachtend in onze plannen om te verhuizen naar Suriname. Maar wat kan er veel veranderen in een week. Sinds de update van vorige week is de wereldsituatie compleet anders. Het Coronavirus grijpt wereldwijd om zich heen en de overheid probeert met maatregelen de schade zoveel mogelijk te beperken. Hoe gaan we om met het thuisonderwijs? En wat gebeurt er met onze plannen voor Suriname?
Inhoud
Wat gebeurt er met onze plannen voor Suriname?
Kort gezegd: onze plannen om te verhuizen moeten even in de koelkast. Jammer natuurlijk, maar niet onoverkomelijk. We blijven er rustig onder. Tenslotte is het ook niet te veranderen, de vluchten naar Suriname zijn nu niet mogelijk, omdat er geen vliegverkeer is.
Voor nu ligt onze focus op zo gezond mogelijk blijven en te zorgen voor onze naasten.
Het wennen aan de nieuwe situatie van het thuiswerken in combinatie met een soort thuisonderwijs voor de kinderen vergt nu de meeste aandacht.
Stiekem is het wel een goede manier om uit te vinden of dit wat voor ons zou kunnen zijn.
Thuisonderwijs voor de kinderen
De kinderen hebben altijd geroepen dat ze het ideaal leken als ze thuisonderwijs zouden krijgen. Ik vermoed dat ze er toch een wat vertekend beeld bij hebben. En afgelopen dagen is dat wel bewezen, al denk ik dat we ook nog even moeten wennen aan de nieuwe situatie.
De tijd aan schoolwerk is thuis een stuk minder dan de tijd die ze op school zitten. Maar er wordt wel een stuk meer zelfstandigheid verwacht. Hier ben ik onder de indruk van mijn meiden. Van school uit hebben ze werk gemaild gekregen en elke ochtend maken ze een klein schemaatje wat ze deze dag aan schoolwerk gaan maken. Ze denken aan het einde van hun werk na wat ze de dag erna gaan doen en proberen elkaar hierbij te helpen. We hopen zo aan het einde van de week alles af te hebben.
Klinkt ideaal, maar toch zijn hier al enkele meltdowns geweest en lichte paniek. Nieuwe onderwerpen kosten meer tijd en inspanning en dat is niet alleen van de kinderen, maar ook van mij. Je denk dat het verschil tussen een extern en een intern skelet makkelijk is uit te leggen, maar na 3 keer proberen heb ik toch maar een YouTube filmpje erbij gepakt.
Het is gelukt, maar op 3 verschillende niveaus les geven van groep 2, 6 en 8 is echt wel een uitdaging. Ook voor de kinderen. Thuisonderwijs is duidelijk niet echt mijn ding, zoals ik er nu in sta. Maar wie weet hoe ik er over een paar weken over denk.
Maar net als wij, weten de kinderen ook niet wat er precies allemaal gebeurt. Die onzekerheid kan ze net als ons wat onrustig maken. Zorg voor mijn kinderen, zowel geestelijk als fysiek is belangrijker. Dat maakt dat ik minder streng ben, dan de eerste dag en dat als ze geen zin hebben we af en toe ook even genieten van het samenzijn, door lekker te gaan wandelen, spelletjes doen of gewoon even niksen. Word ik ook een stuk relaxter van. Als dit voorbij is, is hun mentale gezondheid belangrijker voor mij dan hun academische niveau.
Die taak geef ik met diep respect aan alle juffen en meesters.
Boodschappen en huishouden
Ook het huishouden is anders. De woonkamer is bezaaid met schoolspullen, pennen, speelgoed, spelletjes etc. Ik probeer het allemaal zoveel mogelijk te negeren en pas in de avond de boel weer een beetje aan kant te brengen. Boodschappen doen is een onderneming, waarin je gewapend met een boodschappenlijstje en je wagentje je een weg moet banen tussen graaiende mensen.
Overigens ga ik ook met een volle kar naar buiten met de bedoeling om mijn kroost te voeren voor een week. Want nu ze fulltime thuis zijn is het eten niet aan te slepen, die zijn straks allemaal uit hun kleding gegroeid.
Verder proberen we goed de richtlijnen op te volgen van de overheid en proberen we lief te zijn voor onze naasten! Tenslotte is onze gezondheid en die van anderen heel belangrijk, we hebben elkaar nodig.
Onze plannen blijven dus eigenlijk hetzelfde, maar door de situatie in de wereld als gevolg van het Coronavirus, staan ze gewoon even op pauze.
En lukt het jullie allemaal een beetje?
Nou Barbara, persoonlijk ben ik razend enthousiast over thuisonderwijs geworden door vrienden uit Engeland! Zij hebben een dochter van 14 en een tweeling van 8! Alle drie de kinderen zijn ruim voor in vergelijking met het niveau van leeftijdsgenoten die op school zitten en volgens zeggen besteden zij gemiddeld slechts 10 uur per week hier aan, incl. voorbereiding op “onze” vergaderingen (die zijn geaccepteerd bij de autoriteiten in Engeland!). Ik ben oma…..dus deze “zware” taak is mij bespaard maar deze meisjes zijn uitmuntend! Het resultaat rechtvaardigt de moeite…..Er zijn mij diverse sites toegestuurd waaronder deze: It’s a long read but WELL worth the time spent reading it and makes our decision to home school not only easier to digest but extremely positive and totally worth it!!
https://monkeymum.blog/2015/09/13/time-is-precious/
Als je meer wil weten! Ik ben hier in bezit van meer links! Engels weliswaar maar to is een begin! ?
Wat leuk om te lezen! Ik denk ook zeker dat het de investering waard is. Maar ik denk dat ik er een ander beeld bij had dan de werkelijkheid. Nu moet ik zeggen dat de tweede week alweer heel anders is dan de eerste week. We gaan het zien! Eerst maar zorgen dat we gezond blijven! En superleuk om van je te horen via deze weg!
Nou Bar, diep respect voor alle ouders die opeens fulltime thuiszitten met hun kinderen!! Een weekje vakantie met elkaar is toch heel anders. En wie weet lukt het tegen de zomervakantie toch nog om naar Suriname te gaan. Het is jullie van harte gegund. Sterkte daar met alles. Grtz. AJ