Last Updated on 16 augustus 2024 by Barbara
Pyjamadag voor een mama van drie. Ik kan het nog maar nauwelijks bevatten.
Drie kinderen! In mijn twintiger jaren riep ik dat mensen met drie kinderen niet goed snik waren! Maar toen had ik ook nog niet van een pyjamadag gehoord.
Inhoud
Pffft, how little did I know.
Hoewel, helemaal ongelijk had ik niet. Want met alleen maar gezond verstand kom je er niet altijd met drie kids.
Je moet af en toe echt even meegaan in het ritme van de kinderen. Want er zijn van die dagen dat je gewoon nergens aan toe komt. Een to-do-lijstje? Forget it.
Nu niet helemaal. Er is elke dag wel een lijstje dat ik af probeer te werken. Ik bedoel, af en toe moet er echt wel een wasje gedraaid worden, eten bereid, kinderen gebadderd, wat spulletjes opgeruimd, af en toe een beetje stoffen, hier en daar een sopje overheen.
Even over de was.
Man, als iemand mij had verteld dat je met drie kinderen in de leeftijd van 5 maanden, 4 jaar en 7 jaar toch zeker wel een half uur per dag bezig bent met De Was, dan had ik met mijn vinger op mijn voorhoofd getikt.
Pyjamadag? Genieten?
Maar dat terzijde, jezelf laten gaan, daar hadden we het over. Even het kind in jezelf terugvinden. Genieten van het moment. En de boel de boel laten. (Geen was doen dus)
Tja, ik merk dat ik dat best lastig vind.
Afgelopen week hadden we zo`n dag, een Pyjamadag. Een dag waarop je niets hoeft. Kennen jullie dat?
Papa moest helaas werken en keek een beetje jaloers naar onze pyjama`s toen hij ’s morgens de deur uitging. We hadden geen afspraken, geen moetjes. Gewoon lekker thuis. Het was toch niet zo erg lekker weer en alles wat we nodig hadden was lekker binnen.
Gewoon lekker de boel de boel. Het zou een feestje worden, echt een soort minivakantie.
Zoals Kinderen voor kinderen dat voorstelt:
Wat een dag
Het was helemaal niet relaxed. Ik was helemaal niet blij. Wat was ik stront-chagrijnig. Ik ben aan het einde van de dag zelden zo moe geweest!
Ik heb de hele dag alleen maar eten en drinken klaargemaakt voor de kinderen. Met een baby in mijn armen rondgelopen, die niet wilde slapen. Hij wilde er gezellig bij zijn, maar dan niet meer liggend, nee, meneer wil er gezellig bij zitten (alleen jammer dat ie dat nog niet kan).
En ik er niet aan toe kwam om te zitten.
Ik mocht continue bedenken wat de kinderen de hele dag moesten doen. Afijn: ik mocht ze dus vermaken. Op zich geen probleem, maar het concentratievermogen was beneden nul. Na 10 minuten wilden ze weer wat anders doen. Overal lag wel iets, iets van een barbie, klei, tekenspullen, verkleedkleren en zo kan ik nog wel even doorgaan. Chaos en onrust.
Genieten? Niet echt. In mijn pyjama de hele dag rondlopen zonder doel is niet echt mijn ding, heb ik ontdekt. Ik had echt het idee dat ik een beetje de weg kwijt was.
Om gek van te worden. Niets genieten van het moment en de boel de boel laten. Het lukte mij gewoon echt niet om in het ritme van de kinderen mee te gaan.
Ik heb er echt over gedacht en uiteindelijk heb ik er een verklaring voor gevonden.
Maar mijn kinderen vinden het hebben van geen ritme ook lastig. Ze willen graag een doel, ook al zijn het maar kleine doelen. Want ze kunnen niet op de klok kijken en denken, nou misschien wordt het eens tijd voor een iets anders, even spelen met mijn pop of zo. Nee, daar zijn het nog kinderen voor natuurlijk. Daarom dat ze steeds aan mij vroegen wat ze moesten gaan doen.
Een klein doel voor de dag bepalen.
Gewoon een beetje structuur in de dag is helemaal niet verkeerd, heb ik ontdekt en geleerd.
En dat kan af en toe best wat minder strak, maar er moet iets van een structuur inzitten.
Anders word ik gek en mijn kinderen ook.
Of nou ja, dat was ik al, toch? Mama van drie kinderen!
