Last Updated on 16 augustus 2024 by Barbara
Alweer drie maanden zijn we begonnen met het nieuwe schooljaar. Er is al een vakantie tussendoor geweest en we kijken alweer uit naar de volgend grote break. En toch heb ik het gevoel dat we net begonnen zijn. Dat vind ik best gek.
Dit is het schooljaar waar ik al een paar jaar naar uitkeek. Want dit jaar zijn voor het eerst alle drie de kinderen naar school. Dit jaar zou ik mijn leven weer terug gaan krijgen. Weer doen wat ik wilde en wanneer ik wilde, binnen de schooltijden dan.
Elke dag opstaan met een eigen programma, met mijn eigen ideeën en mijn tijd! Zalig! Verrukkelijk! Ik kon niet wachten.
Inhoud
Het lege nest syndroom?
Maar eerlijk gezegd valt het mij een beetje tegen. Ik weet niet precies wat het is en waarom. Het begon met de leegte. Yep, het lege nest syndroom. Daar waar ik dacht dat ik meteen de draad zou gaan oppakken, daar waar ik 10 jaar geleden was gestopt, leek niet te werken. Ik was het verleerd. Er was niemand meer die bepaalde hoe de dag ging lopen, geen structuur meer die voor mij werd bepaald. Geen kletsjes, geen snotneusjes of knuffelmomentjes meer tussendoor.
De stilte is wat stil en de ruimte is wat leeg. Grrr, dit hadden we zo niet afgesproken. Dit moet juist leuk zijn. Mijn eigen tijd en weer mijn eigen leven terug. Helemaal voor mijzelf.
Maar wie houd ik hier voor de gek? Ik ben nu mama, van 3 heerlijke bloedjes en hoe oud ze ook zijn en waar ze zich ook bevinden, mijn hart en dus mijn leven is nooit meer van mijzelf alleen.
De kinderen? Die doen het geweldig op school! De jongste heeft veel nieuwe vriendjes en vriendinnetjes en met de oudste twee gaat het ook prima.
Behalve de stilte, drukker dan ooit
Nee, het zit echt in mij. Moet wel zeggen dat behalve de stilte ook drukker is dan ooit. Misschien omdat ik mijn ‘nieuwe’ leven in mijn ‘oude’ leven wil proppen. Of misschien is het ook echt drukker. Ik heb nu 3 kinderen die via school 2x per week gymles hebben en dan is er nog een zwemles van de middelste. Het huiswerk wordt ook meer van de oudste 2 en dat vergt ook aandacht. Dan hebben we nog speelafspraakjes en de nodige achterstallige huishoudelijke klussen van de afgelopen jaren, zoals een trapkast die uitgemest moet worden etc. Tja, mijn nieuwe leven, dus.
Op zich geen slecht leven, integendeel, maar ik moet wel even wat verwachtingen bijstellen. En even wennen aan dit nieuwe ritme. Aan de nieuwe structuur en de nieuwe rol die ik erbij heb gekregen, namelijk mijn oude leven in een nieuw jasje.
Maar ik heb het idee dat dat wel goed gaat komen. Het opschrijven helpt al en er zijn meer moeders voor mij geweest, nietwaar. Die lijken er ook redelijk mee om te gaan.
Over 4 weken is het alweer kerstvakantie, dan is de hele chaotische boel weer thuis en verlang ik weer naar de stille stiltes en de lege ruimtes.
Bedankt voor het lezen en mocht je nog tips of ideeën hebben, laat een comment achter. Dat vind ik leuk!
Lieve Bar,
“Als je ergens naartoe beweegt, beweeg je ook ergens vanaf…”
Ergens vanaf bewegen, brengt onrust en stress 🙁
Ergens naartoe bewegen, geeft energie en plezier 🙂
De nieuwe balans daartussen vind je echt wel weer terug – komt goed!
Lfs, AJ
Ja ik snap dat dubbele gevoel wel denk ik. Ik zou het ook hebben. En terwijl je kleinste went aan het nieuwe schoolleven, wen jij ook aan je nieuwe levensstukje. Dat mag.