Last Updated on 17 januari 2024 by Barbara
Afgelopen dinsdag ging ik met de kinderen op bezoek bij een vriendin en haar 3 maanden oude baby Gijsje. “We moeten nog een cadeautje voor Gijsje” zei Sef, mijn oudste (drie) vlak voor vertrek. “Waarom?” vroeg ik. “Nu,” zo begint hij elke uitleg- “als we naar Gijsje gaan, nemen we altijd een cadeautje mee.” Hij heeft gelijk. We zijn twee keer langs geweest en beide keren had ik een cadeau mee. Eerst een kraamcadeau, welke ik moest ruilen en de tweede keer dus een herkansing kraamcadeau. Sef beschouwt dit nu als gewoontes. Hij mocht iets uitzoeken van zijn eigen collectie en dat pakten we in.
Inhoud
Kinderen zoeken logica
Kinderen zijn nieuw in de wereld. Ze zoeken logica, omdat het anders doodvermoeiend is als je niet weet wat je kunt verwachten. Stel je eens voor, als je je sleutels laat vallen en niet weet welke kant ze op vallen. Omhoog, omlaag, zijwaarts of met een draai. Of dat je elke ochtend opnieuw moet nadenken wat je eerst gaat doen: tanden poetsen, douchen, kleren aan, opmaken. Dat je elke avond geen idee hebt of je gaat sporten en welke sport dit zal zijn, hoe je er komt. Kortom, waarom dingen gaan zoals ze gaan.
Zonder uitzondering
Kinderen breien alle gebeurtenissen nog aan elkaar met wat op dat moment logisch lijkt. Hun enige houvast, is zoeken naar De Regel. De Uitzondering brengt voorlopig alleen nog maar verwarring. Deze bestaat voor kinderen niet. En dat is eigenlijk niet zo raar. Een uitzondering herkennen kan men ook pas als je zó véél herhalingen hebt gezien van De Regel, dat je zeker weet dat het altijd zo gaat. En kinderen zijn nog niet zo lang op de wereld. Kinderen hebben dus nog niet zoveel herhalingen gezien om iets logisch te vinden of uitzonderingen te herkennen.
Kinderen leven op gewoontes
Je hebt het vast menig maal meegemaakt: als uitzondering kreeg je kind een cadeautje na de zwemles, een snoepje na school of hij mocht een keertje later opblijven. En toen was het hek van de dam. Na elke zwemles wilt je kind nu een cadeautje, na school vraagt het direct om een snoepje en naar bed gaan is nu een ontzettend gedoe. Als er één soort mens is die bijna alleen maar op gewoontes leeft, zijn het wel kinderen. Hoe komt dat? Hoe kun je kinderen gewoontes aanleren die je graag ziet? Of liever nog, hoe leer je slechte gewoontes af bij kinderen?
Wat is normaal?
Als je een glitter eenhoorn door de straten ziet vliegen, raak je waarschijnlijk in een soort van complete paniek, hoe leuk het ook klinkt. Deze uitzondering is namelijk zo extreem dat je brein het niet kan bevatten. Daarentegen, als een kleuter deze eenhoorn ziet vliegen, denkt ie “Kijk mama, een glitter eenhoorn!” …en gaat weer verder met zijn leven. Een kind is tegelijkertijd overal en nergens van onder de indruk. Vanaf nu heeft je kind dit als “normaal” of in ieder geval “mogelijk” bestempeld.
Dat geldt dus ook voor onze lief bedoelde cadeautjes, snoepjes, ijsjes, laat opblijven, bezoekjes aan pretparken, you name it. Sef kreeg één keer van me een euro om in zo’n kiddy ride te doen (die voertuigjes die voor de Kruidvat, C&A, en andere winkels staan). Nu moet ik de komende 50 keer een discussie voeren of heel kortaf NEE zeggen om hiervan af te komen (Ja, ik leer ook nog steeds!).
Waar voor ons de 80/20 regel nog vaak doorgaat als regel/ uitzondering ratio, is dit nog lang niet het geval bij kinderen. Denk eerder aan 99/1. Dat is dan ook de manier om een nieuwe gewoonte aan te leren. Met geduld. En heel veel herhalingen. En geen uitzonderingen…
… En ik moet waarschijnlijk alvast gaan nadenken wat ik de volgende keer meeneem voor Gijsje.
Liefs, Iris van Gewoontedier.
Hoi! Ik ben Iris en ik ben een Gewoontedier. Mijn missie: gezonde keuzes makkelijker maken!
Ik coach moeders moeiteloos slanker en fitter dan ooit te worden, door middel van gewoontes, mindset en informatie over voeding en lijf. Zonder dieet en zonder sportregime. Dit noem ik de Lazy Fit Mom methode! Lees meer op Gewoontedier.com en volg mij op Instagram of Facebook.
