Last Updated on 16 augustus 2024 by Barbara
Voor mij op de grond zit een peuter, vrolijk te kletsen in zichzelf. Ik spits mijn oren en probeer te horen wat hij zegt. Iets met een boot en met een hijskraan of zo. Met een glimlach op zijn gezicht kijkt hij mij aan. Wat een feestje vandaag! We hebben de hele dag niets gepland, dus we kunnen doen waar we zin in hebben. Wel moeten we zo zijn zusjes uit school halen, maar dat maakt de pret alleen maar groter. Vrolijk hoor ik hem weer lekker doorspelen. Voorlopig zit ik hier goed; en hij ook, denk ik dan met mijn kopje thee in de hand. Even denk ik terug hoe het begon en aan een paar maanden geleden, zo voor de school vakantie, toen we aan het vliegen en racen waren.
Altijd druk zo voor de vakantie, maar in dit geval iets drukker. Het balletje was namelijk gaan rollen en het plan werd ontvouwd; het plan om Liam aan het praten te krijgen. Klinkt wat zwaar op de hand. Maar door het consultatie bureau werd er toch geadviseerd om grof geschut in te gaan zetten.
Dit kwam natuurlijk niet uit de lucht vallen, in deel 2 van mijn peuter praat niet, kun je teruglezen dat hij behoorlijk gefrustreerd kon zijn wanneer hij iets wilde zeggen. En ik ook. Ondertussen was hij toen bijna drie jaar en functioneerde hij in alle opzichten meer dan prima. Op zich geen kwestie van grote zorg, zou je denken, maar dat frustratie-dingetje van hem maakte dat ik mij toch zorgen ging maken. Was het dan toch een kwestie van niet kunnen i.p.v. niet willen?
Inhoud
Het plan om de peuter aan de praat te krijgen
Goed het plan in uitvoering: Een logopedist, een peuterspeelzaal en een intake bij Kentalis. De logopedie was 1x per week een half uurtje. De peuterspeelzaal was 10 uur per week, verdeelt over 4 dagen en Kentalis is een eenmalige intake op oproep (met daaruit voortvloeiende stappenplan). Voor de vakantie zijn we gestart met de logopedie en met de peuterspeelzaal.
De peuterspeelzaal
Eerlijk? De peuterspeelzaal vond hij helemaal niets. Hij raakte volledig over zijn toeren. Wat natuurlijk weer averechts werkte voor het doel. Daarnaast was het nog maar een paar weken voor de vakantie, wat in mijn hoofd dan een beetje als verloren energie werd beschouwd, omdat je daarna weer opnieuw kunt beginnen. Na vier weken drama heb ik besloten om het te stoppen en na de vakantie weer opnieuw te gaan proberen.
De logopedie, tja, wat zal ik zeggen. Aardige dame, maar ik kreeg niet echt het gevoel dat we tot de kern van de zaak kwamen.
De visie van de Logopediste
Interessant was het wel, hoor. Buiten dat we elke keer met diertjes of boekjes gingen spelen en we op die manier probeerde Liam te stimuleren in zijn spraak; gaf ze mij ook een visie op de situatie die ik wel aannemelijk vond.
Zij zei, wanneer je niet echt met babytaal begint, sla je noodzakelijke klanken over. MMM, dat kan wel kloppen, bij baby nummer 3 was ik niet meer in koetsiekoetsie-fase. Sowieso niet echt iets wat ik graag deed. Maar ik vond het echt verhelderend dat dit dus een functie heeft.
Heel logisch, achteraf :).
Maar ik kreeg de indruk, dat zij vond van het feit dat Liam niet sprak echt meer mijn probleem was, dan dat van Liam. Dus ik moest veel met hem gaan spelen. Laat ik nou net elke dag al op de grond liggen spelen met Liam, we zijn het beste autoteam EVERRR! Geen autogeluid wat ik niet na kan doen, geen automerk dat ik niet ken…nou ja..soort van dan. Maar de kleurtjes ken ik wel allemaal van Cars.
We dwalen af. De zomervakantie kwam eraan en daar ik dacht dat we er niet veel mee opschoten zo, heb ik de behandeling bij de logopedie gestaakt. In wederzijds goedvinden trouwens. Gewoon even afwachten met de aangegeven tips en trucs, was het advies. Top, was ik het helemaal mee eens.
Kentalis was afwachten, dus daar hoefden we nog even niets mee.
Maar hoe staat het er nu voor?
Stand van zaken zoals het nu gaat
In de vakantie is meneer steeds meer zinnetjes gaan bouwen. En soms komen er woorden uit, dat je denkt, waar heb je dat vandaan. Ook op de peuterspeelzaal heeft hij het heel erg naar zijn zin, en motiveert hem ook enorm om te praten. De eerste week was trouwens echt bagger, maar daarna was en is het echt leuk voor hem. Een paar uurtjes op een dag dat er altijd iemand is om mee te spelen. Yes!
Geen logopedie meer en ook nog geen intake bij Kentalis. Wel heb ik hier trouwens een oproep voor gehad vorige week, maar ik voelde niet echt de noodzaak meer om hier op korte termijn wat mee te doen.
Zijn spraakontwikkeling gaat ineens heel rap. En ook al zijn we er nog niet helemaal en zijn er leermomentjes voor ons allen, de rust is wedergekeerd.
En terwijl ik mijn grote peuter op de grond zie spelen, ja ik ga er zo bij liggen, heb ik het idee dat het allemaal wel goed komt.
De oorzaak van het niet praten
Wat de oorzaak van het latere praten is geweest, durf ik niet met stelligheid te zeggen. Een overgeslagen koetsie-koetsie-fase, een peuter die gefaciliteerd werd door eenieder in het gezin. Of wel gewoon karakter. Een oorzaak kan ook in een combi liggen van deze of nog andere factoren.
De peuter is aan de praat
Het gaat in elk geval heel goed, de peuter is aan de praat en dat was en is nog steeds het doel geweest. Zoals het er nu naar uitziet, zal het geen grote prater worden. Hij zegt echt alleen dat wat nodig is.
Tot zover ben ik tevreden.
Hoe is jullie ervaring met de peuters? Hebben jullie grote sprekers of juist niet?
Ik heb 3 laat-praters. Een tweeling van bijna 13 jaar (begonnen te praten vanaf groep 1) en een peuter van bijna 2,5 jaar die nog niet kan praten, alleen zaken kenbaar kan maken door mijn handje te pakken en mij ergens naar toe te leiden. Ik heb mij nooit ergens druk om gemaakt. Wel een keer een huilende moeder aan tafel gehad en een logopedist (beiden familie aan de koude kant) die elkaar de hoofd “overspannen” zaten te praten, zucht! Mijn woorden drong bij de huilende moeder totaal niet door! Een ervarende moeder met laat-praters en een Logopedist? Naar de Expert luister je toch? De Logopedist! Tja…. Anyways! Terugkomend op het verhaal. Ik heb mij nooit druk gemaakt! Mijn kinderen zijn eenmaal laat-praters. Het zijn Gymnasten. Heeft het laat praten dan toch te maken met een Hoge Intelligentie? De tijd zal het leren bij mijn derde. Bij mijn tweeling was dat wel het geval. Einsteintjes die vertikten te praten. Ik heb de Voorschool gevraagd om een indicatie bij de jongste. Mijn tweeling ging ook 4 dagen in de week naar de Voorschool. Kinderen leren het beste onder leeftijdsgenoten. Mijn tweeling worden extra uitgedaagd op het Gymnasium. Ik ben ervan overtuigd dat laat-praters gewoon super slim zijn. Ik maak mij totaal geen zorgen. Ik laat mijn kleine meid ontwikkelen hoe zij dat wil. Wil je niet praten, prima! Dat deden je broers ook niet tm groep 1.
Ik denk ook dat je instelling klopt. Maar het is lastig om als moeder te luisteren naar je eigen instinct, heb ik gemerkt. Ik ging zo aan mezelf twijfelen. Er is tenslotte zoveel informatie en zoveel ‘goedbedoelde’ raad dat je je eigen onderbuik gevoel soms niet meer hoort.
Maar het delen van ervaringen van moeders in dezelfde situatie helpt wel altijd heel erg. Bij deze heel erg bedankt, hier help je echt mee.
Verder vind ik je gedachten over hoog intelligente kinderen en laat-praters interessant. Hier zal de tijd het ook leren of dat klopt.
Oh.. Wat ben ik blij om dit verhaal tegen te komen. Onze zoon van 2 jaar en 2 maanden zegt ook nog amper iets… Hij papegaait ook niet. Ik heb het er heel moeilijk mee! Meestal stop ik het weg maar als ik hem met zijn leeftijdsgenootjes uit de buurt zie spelen dan kan ik er echt niet omheen dat hij hierin echt heel anders is dan zij. Het gaat ook gewoon echt niet zo snel als ik zou willen. Ik heb de tweejaarsafspraak op het CB aan mijn neus voorbij laten gaan, omdat ik geen zin heb in een of andere verpleegkundige die mij bevestigt wat ik al weet: het gaat nog niet goed, misschien is er meer aan de hand. Ook ik heb de hoop dat het vanzelf goed gaat komen! Het is een vrolijk en lief, dromerig kind dus ik wijt het voor een deel aan karakter.
Elk kind ontwikkelt zich anders, maar soms is het fijn om het even bevestigt te zien of horen. Je kunt ook trouwens via je huisarts je zorgen uiten en misschien kunnen ze dan helpen met tips of eventueel een doorverwijzing. Ik weet uit ervaring dat ik het erg prettig vond om mijn onderbuik gevoel bevestigt te zien.
Wat fijn om dit te lezen! Ik heb een zoontje van 2,5 jaar en praat heel veel, maar in compleet eigen taal. Er zijn wat woordjes die hij kent en gebruikt maar niet veel. We doen van alles met hem, spelen zingen, voorlezen, we benoemen alles…maar niks. Zelf ben ik leerkracht en geloof dat ieder kind op zijn eigen niveau ontwikkeld, maar ik zie nu ook wel eens frustratie bij hem en dat maakt mij verdrietig. We gaan naar de logopedie. Het CB adviseerde vve programma en 4 dagdelen kleuterschool…tsja dit voelt voor mij nog niet ok. Hij gaat al 2 hele dagen naar de opvang waar hij na een verhuizing heel erg heeft moeten leren wennen. Verder heeft ons mannetje bij alles eerst geloof in zichzelf nodig denk ik. Dat was met lopen en fietsen ook zo. Heeft ook tijdje geduurd en toen ging hij gelijk! Het is alleen niet leuk dat je zo trots bent op jouw mannetje en dan steeds hoort bij de opvang en mensen om ons heen…Hij praat nog niet echt hè?! Ik zou ze door elkaar willen rammelen en zeggen: maar kijk wat hij wel kan! We zijn nog in een zoektocht wat goed voelt voor ons. Een gehoortest bij echt een audiologische centrum is een stap die we nog willen nemen. CB wilt geen verwijzing geven hiervoor dus dan maar huisarts proberen. Logopediste wenst dit ook gelukkig. Wordt vervolgd…fijn om jullie verhalen te lezen!
Beste allen,
Wat fijn om dit te lezen. Ons zoontje 2
Jaar (en 4 maanden) en praat ook nog niet. In augustus gestart op de peuterspeelzaal en in 3 maanden tijd 15 woorden geleerd.
Soms is hij ook heel erg gefrustreerd, maar die momenten worden gelukkig minder. Ik heb het gevoel dat het ook geen echte prater is. Zijn zus is zes en had een redelijk normale taal ontwikkeling. Alleen ze had een beetje nasale uitspraak dus heeft ook logopedie gehad. Wij moeten midden december naar het consultatiebureau en ik hou mijn hart vast. We gaan daar nu de acht zien eerder had ik de verpleegkundige gezien, En ging het precies het zelfde als in deel één van het verhaal van Barbara. Eerst dacht ik in de kerstvakantie praat hij wel, maar ik denk dat de leeftijd van drie jaar wellicht realistischer is. Het doet me erg goed jullie verhalen te lezen. Ik zal ook eens op de website van kentalis kijken.
Ik heb sterk het gevoel dat ons zoontje ons heel goed begrijpt maar zichzelf niet verstaanbaar wil maken en soms niet kan maken. Herkennen jullie dit?
Hallo Helena,
Tot vorig jaar(toen hij nog 4 jaar was) wilde ze hem op de kleuterschool nog doorverwijzen naar logopedie (alweer), maar hij praat nu echt als 1 van de beste in de klas. En thuis ook. Het is goed om uit te sluiten of het niet iets ernstigs, maar sommige kinderen zijn gewoon wat trager met praten. Wanneer ik je verhaal lees, is het heel herkenbaar. Maar het is bij ons meer dan goed gekomen :). Succes!
Update? 😉
Haha, heb je er behoefte aan?
Ik zal er binnenkort snel 1 schrijven!
Maar de korte versie is dat het heel goed gaat met hem. Hij zit nu in groep 1 en hij heeft echt alles qua taal ingehaald. De juf vond aan het begin van het schooljaar dat hij echt naar de logopediste moest (hilarisch als je de voorgeschiedenis kent) maar ze was het ermee eens dat hij zich nu helemaal prima verstaanbaar kan maken. Wij zien ook geen probleem meer en zijn helemaal blij voor hem.
Mijn zoontje is 2 jaar en 8 maanden en praat nog niet. We zitten nu in een traject waarbij we hem als het goed is beter kunnen gaan helpen wat betreft zijn ontwikkeling. Ik word altijd enorm gelukkig van dit soort verhalen; ik ben blij voor jullie dat het allemaal ineens zo snel de goede kant op gaat. En ik put er voorzichtig wat hoop uit, dat ik over een tijdje net zo gelukkig ben over de ontwikkelingen op het taalgebied.
Ik ben blij dat ik je met mijn ervaring een beetje hoop heb kunnen geven. Nu Liam 4 jaar is praat hij de oren van ons hoofd, dat hadden we een jaar geleden niet gedacht. Sterkte met het traject en alle ontwikkelingen. En hoe het ook loopt vergeet niet te genieten van alles wat wel goed gaat. Lieve groet, Barbara
Wat fijn dat het nu zo goed gaat! Tja om een gemiddelde te krijgen heb je kinderen die snel zijn en die wat langzamer zijn nodig, denk ik altijd maar. Kate wordt over anderhalve week drie en bij haar gaat het ook ineens heel snel. Die visie van de logopediste kende ik nog niet.
Ik denk dat je helemaal gelijk hebt, het is maar een gemiddelde op het cb;). Echt een vak apart die taalontwikkeling!