Last Updated on 16 augustus 2024 by Barbara
Een van de meest gestelde vragen van afgelopen tijd is: En hoe bevalt dat? Een derde kindje? Is het echt zo anders?
Even kort de bocht: Ja!
Had je het mij gevraagd toen hij 4 maandjes was, had ik toch anders geantwoord. Toen kon hij voornamelijk nog liggen, een beetje tijgeren en draaien. Huilen en huilen als hij het er niet mee eens was.
Maar nu?
Inhoud
11 Maanden
Liam is nu 11 maanden en hij is een echte boef aan het worden.
De ondeugd straalt van zijn gezicht. Elke dag leert hij nieuwe dingen en hij is niet te beroerd om dat te demonstreren.
Het is een soort van sneeuwbaleffect. Als hij iets kan, probeert hij het volgende. Kan hij een kastdeurtje opendoen? Waarom niet een laatje proberen te openen?
En kan hij opstaan uit zijn badzitje? Waarom dan niet ook opstaan uit de kinderstoel aan tafel?
Alles gaat gepaard met een grote grijns! Heerlijk om te zien en mee te maken. Maar o boy, en dan bedoel ik ook echt O BOY, het is wel een beetje intensief.
Je kunt hem geen seconde alleen laten. Geen seconde je blik van hem afwenden.
Op scherp, continue
Mijn gehoor en zicht en staan op scherp, vol continue.
Hij is nu vanuit zijn horizontale fase aan het doorstoten naar de verticale fase, zoals men dat zo mooi zegt. Dat betekent in Jip en Janneke-taal dat hij van liggen naar lopen gaat.
En dat gaat zo snel.
Veel sneller dan bij de vorige twee, of lijkt dat maar zo.
Zou ook kunnen, want de tijd moet nu opgedeeld worden door drie, drie kinderen wel te verstaan.
En allemaal willen ze wat anders. Eigen tijd schiet hier nogal bij in.
De oudste, van ruim 7 jaar, is afgelopen jaar van schattig naar stoer gegaan. Terwijl de middelste nog droomt van prinsessen en kastelen. En de jongste? Nou, dat weet je denk ik nu wel. Die heeft de missie om te gaan lopen en dan hard weg te rennen. Aargh!
Sociaal leven met een derde?
Onnodig om te zeggen dat ik even mijn handen hartstikke vol heb.
Mijn sociale leven, of liever gezegd ons sociale leven is ZERO, nul komma nul, Nada.
En dan nog, de dagen lijken te kort. De weken vliegen van maandag naar de vrijdag en weer door naar de maandag. Herkenbaar? Anyone?
En de maand juni dan, wow, ik weet niet of jullie dat ook zo ervaren, maar het lijkt wel of iedereen nog even zijn laatste moetjes erdoor heen wil rammen voor de vakantie. Tandartsen (we zijn er weer geweest) en consultatiebureau-afspraken, het afronden van schoolactiviteiten, wat zieken tussendoor, en `en passant` nog het afscheid nemen van mijn werk.
Ik zal er nog wat meer over uitweiden met een blogje binnenkort, maar het is gebeurt. Iets wat we thuis vaak besproken hebben en wat dan ineens mogelijk wordt, stoppen met werken.
Na bijna 18 jaar heb ik de knoop doorgehakt om een volgende stap te nemen en afscheid te nemen van mijn werkgever.
Spannend? Zo echt wel! Maar het is goed. Tijd voor wat anders.
Meer tijd voor het bovenstaande zullen we maar zeggen.
En weer meer tijd voor het bloggen.
En hoe gaat het met jullie?
Herkenbaar ? Maar gelukkig is het ook genieten met zo’n ondernemend mannetje. Het is zo weer voorbij! Dat merk ik wel aan de drie oudsten! Ohja die wegloopfase straks…op de camping vond ik dat echt vermoeiend…
Succes met de grote verandering!
Ja, bij die buik moet er ook een set extra armen groeien, met handen eraan, vind je niet? Mag er gewoon weer afvallen zodra het niet meer hoeft.
Net als de buik!
Ja, wat is dat toch met nummer 3? Dacht dat het eraan lag dat het een knul is…
Precies! Gewoon lekker van genieten!
Ik vond drie echt wel heel anders. Je komt letterlijk een hand te kort namelijk. En je wordt nog meer een gezin.
Huisvlijt
Zo herkenbaar! Bij de eerste twee heb ik nooit slotjes op de kastdeuren moeten zetten maar bij nummer drie! Ik was rap in de Ikea voor kindersloten!
Leuk een derde als ik het zo lees. Maar ben blij genoeg met mijn tweetal. Komt dus geen derde 😉 mijn 2e is al mijn kadootje