Het onderbuikgevoel van een moeder met 3 kinderen

Last Updated on 16 augustus 2024 by Barbara

Het is maandag ochtend, tien over acht. Liam ligt nog op bed, heeft de hele nacht zitten spoken. Nacht nummer drie, btw. Ja, het virus heeft ook hier zijn slag geslagen.

Spitsuur in Huize B. Aankleden, ontbijten, broodtrommels vullen, vitamientjes innemen, gymspullen klaar en handdoek mee voor het douchen?
De twee meiden zijn bijna klaar voor school.
Ik pak de telefoon en draai voor het allereerst het nummer van onze nieuwe huisarts.
Er moet een afspraak gemaakt worden voor ons kleine mannetje. Hij is gister zo ziek geweest en eigenlijk zaterdag ook al.
Hoge temperaturen met de thermometer en toch al een zetpil met paracetamol gehad.
Het hoesten doet hem pijn en hij kijkt zo waterig uit zijn oogjes.

Ik probeer het hele weekend al een beetje afstand te nemen. Hoe ziek ben jij mannetje? Vanuit mijn beroep als doktersassistente probeer ik het als een casus te zien.
Daarbij vraag ik mij af, drinkt en eet hij wel, natte luiers, hoeveel dagen koorts en hoe hoog?
Alle antwoorden vallen binnen het gestelde protocol om even af te wachten.

Het onderbuikgevoel van ouders

Vaak heb ik ouders aan de telefoon gehad met zieke kinderen.
En dan neem ik de vragenlijst door.
Met de antwoorden wordt er een duidelijk beeld gemaakt hoe ernstig de situatie van het zieke kindje is.
Maar nooit mag je het onderbuikgevoel van de ouders bagatelliseren.
Als de ouders ook maar enigszins aangeven dat ze het niet vertrouwen, laat ik ze langs komen.
Noem het ouderinstinct of een oeroud onderbuikgevoel waar niet aan te tornen is.

En ook al is het  toch niet helemaal nodig geweest over de ernst van de situatie, je wint er meer mee dan je verliest.
Namelijk het vertrouwen van de ouders. Die voelen zich gehoord en begrepen. En je kunt ze helpen in het opbouwen van een goed inschattingsvermogen over het ziek zijn van hun kind of kinderen.
Maar nu, nu stond ik er zelf voor. En ik weet het gewoon even niet meer, ook al is het kind nummer drie en heb ik al tig jaren ervaring als doktersassistente, een zieke baby met koorts en pijn bij het hoesten is geen feestje.

Wachttijd

Ik wacht op de kiestoon van de telefoon en verwacht een ellenlange wachttijd.
De ervaring die ik heb opgedaan bij de vorige huisarts.
Niet is minder waar, binnen een minuut had ik een vriendelijke assistente aan de lijn.
Ik geef aan dat hij ziek is en dat hij pijn heeft bij het hoesten. En voordat ik de vraag stel of hij vandaag even langs mag komen om naar zijn longetjes te laten luisteren, zegt de dame hoe naar dat is een zieke baby en dat ik natuurlijk langs mag komen. Wow, ik word gehoord, ik vertel dat ik niet zeker weet of het dringend is, maar dat ik mijn inschatting niet vertrouw. Ik hoor haar bijna vriendelijk glimlachen aan de andere kant. Zou negen uur schikken of misschien liever wat later op de ochtend?
Later? Nee, ik kom eraan, zodra de kids naar school zijn, ben ik onder weg naar de huisarts.

PS. Ben ik de enige mama die hoopt dat de volgende dag bij de huisarts haar kind net zo ziek is als de voorgaande nacht/ dag?
En ben ik dan ook de enige mama die met een ‘doodzieke’ schaterende baby op schoot bij de dokter en denkt:
Ben-ik-er-weer-ingestonken-zo-zonde-van-mijn–tijd-maar-goed-dat-ik-het-weet-gevalletje?.

• 
  Zo maak je zelf een hip geboortekaartje [TIP]
• 
  Jouw kleintje veilig vervoeren 
• 
  Flesvoeding: welke opties heb je?
• 
  Een geboortekaartje voor je kindje versturen
• 
  Welke namen wil je in ieder geval niet voor je baby?
• 
  Zo kleed jij je goed na de zwangerschap