Last Updated on 16 augustus 2024 by Barbara
Gelukkig, vandaag is er een bleek zonnetje. Gister was het zo’ n vieze, natte dag. Vandaag lijkt het mee te vallen. Ik neem even de tijd en staar naar mijn kopje thee. Het is vrijdag en de week is alweer om. Ligt het nou mij of gaat de tijd steeds sneller? Misschien omdat deze week weer zo’n week was. Een week met allemaal gekke gebeurtenissen in de wereld, maar ook thuis lijkt het alsof er bijna geen structuur meer is.
Inhoud
Beetje meer structuur
Elke keer zijn er gebeurtenissen die de week in de war gooien. Ik houd wel van een beetje structuur, van een beetje overzicht in mijn dagen. Natuurlijk kan ik er best tegen als het allemaal wat anders loopt, maar het lijkt de laatste tijd wel of dat de norm is.
En de tijd gaat zo snel. Had ik dat al gezegd? Vanmorgen stonden de kinderen hun haren te kammen en ineens zag ik dat ze alweer zo groot waren. Ik voelde lichtelijk wat paniek, wat heb ik gemist en heb ik er genoeg genoten van afgelopen tijd. Of heb ik mij alleen maar laten opjagen?
De belangrijke dingen
Ik neem een slokje van mijn thee. Het lijkt wel of mijn aandacht naar zoveel andere dingen gaat, behalve de belangrijke dingen. Waaronder mijn kinderen. De oudste kan wel wat zelfvertrouwen gebruiken, de middelste wat meer aandacht en de jongste wat meer opvoeding.
Waarom heb ik maar twee oren en twee armen? Het zou zoveel handiger zijn met wat extra armslag. Als thuisblijfmoeder zou je denken dat ik tijd over heb, maar eerlijk gezegd, dat heb ik echt nooit. Verveeld heb ik mij al zo lang niet meer. Er is altijd wel een klusje of een dingetje wat mijn aandacht vraagt.
Hoe doen al die andere moeders dat, met een baan en opvang? Ze hebben vast allemaal een hulp in huis. Heb ik ook gehad toen, ik mis haar. En een goede opvang of oppas. Alhoewel dat ook wel weer wat kost aan energie (en geld).
Als werkende moeder moet je tenslotte ook energie steken in een goed contact met het kinderdagverblijf van je kinderen, nietwaar?
De tijd nemen
Ik neem nog een slokje van mijn thee. Mmm, hij is nu precies de goede temperatuur, lekker. De weken blijven voorbijvliegen, daar kan ik niets aan veranderen. Hoe zien de kinderen mij eigenlijk? Ben ik de rondrazende moeder, die aan alle verwachtingen wil voldoen, of ben ik meer de moeder waarmee er tijd is om te lachen en die weet wat echt belangrijk is. Ik vrees het antwoord.
Loslaten of vasthouden, wat past er bij mij en wat niet? Wat vaker nee zeggen of juist vaker ja. Nee, tijd is niet te beheersen, de klok staat niet stil. Maar ik kan dat wel, de tijd nemen. Ik kan wel stilstaan, eventjes. Gewoon even, even genieten van het bleke zonnetje, met een lekker kopje thee. Nadenken over de week….
Tijd heeft altijd al een beetje mijn aandacht gehad, zo heb ik eerder geschreven over dat alles zo snel gaat.
Ik kan me niet voorstellen dat jij je kinderen te kort zou doen. Wel goed dat je even een momentje ‘reflecteerd’. Dan komt het vast goed. En het is fijn dat ze bij jou kunnen aanschuiven bij de thee!
Soms heb je van die momenten?….