Last Updated on 16 augustus 2024 by Barbara
Dit gaat over het opvoeden van mijn kinderen. Het is niets ergs of ernstigs, maar ik vind het wel een heel lastig dingetje op het moment. Ik worstel er een beetje mee. En weet ik eigenlijk niet wat ik er aan moet of kan doen. Wat het is? Oké, daar komt ie dan: Mijn kinderen opvoeden tot goede eters.
Inhoud
Gezellig aan Tafel.
Was dat alles, denk je. Nou voor mij, pffft, het lucht eerlijk gezegd wel een beetje op, nu ik het zo hardop zeg. Ik houd zelf van lekker eten (niet lachen) en in mijn ogen zorg ik dan ook voor lekkere maaltijden en probeer ik het (zo lang mogelijk) gezellig te houden aan tafel Er zijn weinig dingen die ik niet lust en ik heb er pas nog weer over nagedacht, maar ik vind bijna alles lekker, dus we eten ook vrij gevarieerd.
Goede eters
Toen mijn kindjes klein waren, lustte ze echt alles, het waren goede eters! Ik gaf ze ook alles, lekker met de pot mee eten. Een soort van halve Rapley methode, je kent het wel, niets pureren, gewoon kleine stukjes goed verteerbaar voedsel in de handen geven, zodat ze de structuur leren waarderen. Dat is goed, dan krijg je niet van die kinderen die niets lusten, dacht ik nog. Maar helaas, zo rond de vier jaar, of was het eerder, draaide het helemaal om bij mijn meiden. Liam laat ik in dit verhaal even buiten beschouwing, die is nu ruim 20 maanden en die zit volop in zijn veelvraat fase. Maar die meiden niet, die zijn echt lastig/ kieskeurig als het op het avondeten aankomt, want bij dat avondeten zit de grootste bottleneck.
Avondeten met slechte eters?
Elke avond weer als ik iedereen roep voor het avondeten, komen ze vol enthousiasme aanrennen, en vragen ze, mama, wat gaan we eten? En elke avond weer krijg ik als reactie op mijn antwoord: Getsie, dat ziet er vies uit, het lijkt wel…, of het ziet eruit als….
Ik word er een beetje moe van en ook ietwat chagrijnig. Sta ik daar elke avond in de keuken mij daar nou zo goed mijn best voor te doen? In het begin paste ik het wel een beetje aan en hield ik er rekening mee wat ze lekker vonden, maar ja, we kunnen niet elke dag patat eten of pizza. Ik wil ook een goede moeder zijn die de juiste voedingsstoffen gebruikt bij het maken van het avondeten. dus nu ben ik op het punt beland dat ze moeten eten wat ik maak.
In dit artikel kreeg ik alvast wat goede tips, over hoe je je kinderen opvoedt tot goede eters.
Smaakontwikkeling?
Ik heb wel eens gelezen dat kinderen nieuw voedsel een aantal keer moeten proeven voordat ze het gaan waarderen, een soort van smaakontwikkeling. Maar na tig keer een bepaalde groenten of vlees proven, is er eerlijk gezegd nog geen verbetering. De oplossing is het hier nog niet, want soms alleen maar iets proeven, dus het in je mond nemen, het kauwen en dan doorslikken is al een hele onderneming (zie afbeelding bovenaan). Waarom is het toch zo moeilijk? Ik houd nog even vol, hopende dat het omslagmoment toch echt gaat komen. Ik houd jullie op de hoogte.
Tips zijn trouwens zeer welkom!
Haha, die cartoons! haha. Ik zal die tips misschien nog nodig hebben later
Ja, die cartoons zijn echt geweldig! De eters wat minder, maar we houden moed en hoop enzo…
Als ik dit probleem tegen kom in mijn werk, dan is het negen van de tien keer dat de kinderen gewoon hun grenzen aan het opzoeken zijn. Consequent zijn en geen ander eten ervoor in de plaats geven is meestal de beste oplossing, vergt wel veel doorzettingsvermogen. Liever dan een boterham tijdens het ontbijt extra, dan ’s avonds een boterham i.p.v. het avondeten.
Lastig he! Mijn kids eten sommige dingen heel goed en andere dingen vinden ze niets. Ik probeer vers en gevarieerd te koken. Eten met sliertjes groente erin, bijv wok, vinden ze niets. Dat eet ik dus minder vaak.
Ja, dat moment dat je realiseert dat je steeds minder de dingen eet die je lekker vindt, omdat je kinderen het niet lusten is voor mij echt een ommezwaai. Ik ga er ook een projectje van maken, denk ik, maar wel een leuke!
Ik heb er hier 1 die weg is van brood. Hij eet veel meer dan zijn broers voor lunch en ontbijt, maar avondeten gaat dan moeilijker. Hij is nu 5 en het begint weer iets makkelijker te gaan, na jááren. En ik maak geregeld wat klaar waarvan ik weet dat hij dat wel eet zoals spinazie a la creme en boerenkool. Maar het blijft soms lastig. En we gebruiken het toetje als beloning voor een leeg bord, soms helpt dat.
Zijn broertje (net 4) die wel weg is van avondeten is weer een moeilijke broodeter en dat is weer lastig met ontbijt en lunch.
Mijn middelste is ook een echte broodeter, dus die laat ik maar vaker een boterham eten. En de oudste gaat nu na mijn blogje ineens lekker meeeten! Haha, ik had dit veel eerder moeten opschrijven!
Haha mooizo!
Hopeloos! Ik weet het ook niet. Hier zijn mijn meiden nu 7 en het wordt eindelijk een beetje dragelijk aan tafel. Maar het was jarenlang ellleke dag gezeik. Of er was altijd gehuil (dat kon ik ook zijn) Ik trek het me niet persoonlijk aan dat ze het niet willen eten, maar man-o-man wat een lange weg is het soms.
Ja, ik vind het ook echt lastig, en ik hou zo van lekker eten en zou zo graag zien dat ze dat af en toe ook doen. Maar het blijft een uitdaging om het gezellig te houden aan tafel…
Vervelend! Vooral als je daar zo je best voor hebt gedaan.
Misschien een idee om ze te betrekken bij het koken? Dan kun je ze eea laten proeven en omdat ze hebben meegekookt, smaakt het ze hopelijk beter? Sterkte!
Goede tip, ik doe het wel eens hoor mee laten koken, maar misschien wat vaker en beginnen met wat zij willen eten in de avond, 1 a 2 keer per week.