Last Updated on 14 oktober 2024 by Barbara
Toen mijn oudste dochter ongeveer 2,5 jaar oud was kreeg ze last van nachtelijke huilbuien. Elke avond rond een uurtje of elf, half twaalf was het raak. Ze werd wakker en huilde en huilde. Je kon haar even troosten en geruststellen. Daarna stopten we haar weer lekker onder de wol en viel ze weer in slaap. Tot een uurtje of half een. Dan begon het weer, huilen en huilen met ook echt paniek. Het was lastig en verdrietig, voor haar en voor ons. Uiteindelijk heb ik ontdekt wat het was. Night Terrors. Heb jij er wel eens van gehoord?
Inhoud
Hoe het begon met de Night Terrors
In het begin toen ze wakker werd, vroeg ik of ze een nachtmerrie had gehad. Of misschien moest ze plassen? Had ze honger of dorst? Was ze bang? Maar helemaal niets. Alles was nee. En weer stopten we haar lekker onder de wol. En was de rust wedergekeerd. Tot een uurtje of drie. Daar begon ze weer. Huilen en huilen, maar nu ook echt met paniek.
Wat had ze toch? Had ze slecht gedroomd? Honger, dorst, plassen? Allemaal nee?
Grrr, nu niet meer huilen, dan jongedame, was mijn minder vriendelijke reactie, en ik stopte haar weer onder de wol.
Ik kan je vertellen dat je dit na een paar nachten flink gaat opbreken.
En op het moment dat het nachtelijke huilen begon, was ik hoogzwanger. Nee, dat haalde niet het beste in mij naar boven.
Elke volgende ochtend wist mijn dochter van niets meer. Ze had prinsheerlijk geslapen of als een prinses in haar geval.
Heerlijk, zat ik dan in de ochtend aan de ontbijttafel, uitgeblust en op. Natuurlijk wisselde manlief en ik elkaar af in de nacht. En we hadden ook echt alles geprobeerd. Van boos worden en straffen tot begripvol zijn en belonen. Echt niets hielp.
Het Consultatiebureau
Het consultatiebureau was niet echt behulpzaam. Daar keken ze mij ook aan met van die grote ogen, duidelijk nog nooit van gehoord. In wanhoop tuurde ik op het internet alle fora af, op elk mogelijke zoekterm die ik kon bedenken. Maar geen oplossing.
Ondertussen was mijn tweede dochter ook geboren. We hadden het in de nacht drukker dan overdag. En op een gegeven moment stond ik zelfs de meest hulpvaardige bibliothecaresse in de bibliotheek af te snauwen. Ook autorijden was niet echt handig meer, met al dit slaapgebrek. Ik merkte dat mijn eindpunt was bereikt.
Dit MOEST stoppen. Een afspraak bij de huisarts en een verwijzing naar een psycholoog of kinderarts zal dan wel de oplossing brengen, dacht ik of hoopte ik.
Pavor Nocturnus of Night Terrors
Tot ik op de volgende website kwam: Slaappaniekaanval bij kinderen.
Hoe ik er kwam, weet ik niet meer, maar wat een herkenning. Het is een Engelse site en geeft heel veel informatie.
Zo blijkt er ook een medische term te zijn, namelijk: pavor nocturnus. Op de Nederlandse site
https://www.kinderneurologie.eu/ziektebeelden/slaap/pavornocturnus.php kwam ik achter nog veel meer informatie.
Zo blijkt dat het vaak in families voorkomt waar ook slaapproblemen voorkomen als slaapwandelen. Het begint rond de drie jaar bij kinderen. En er bestaat niet echt een specifieke behandeling.
Ja, er bestaan medicijnen voor, maar deze zijn best wel heftig. Zeker voor kinderen.
De supertip die ook op de Nederlandse site staat vermeld is het wakker maken van je kind een kwartiertje voordat de night terror begint. Het idee is dat ze hierdoor op de juiste manier weer in slaap vallen en geen last hebben van een night terror.
Rust
We lieten onze dochter nu elke avond rond half elf plassen en brachten haar weer naar bed.
En het heeft geholpen! Echt, de nachtmerrie was voorbij.
We zijn nu bijna drie en een half jaar verder. En elke avond hebben we haar braaf wakker gemaakt. Het gaat echt heel goed.
Ook hebben we gemerkt dat de laatste tijd ze aangeeft dat ze niet meer wil plassen en gewoon lekker wil blijven liggen. En ook dat gaat goed. Het lijkt erop dat deze jongedame eroverheen aan het groeien is. Dat is een geluk en geen vaststaand gegeven heb ik gelezen.
Het heeft bijna een jaar geduurd, voordat we wisten wat onze lieve meid had.
Ik hoop voor alle lieve ouders die met deze uitdaging te maken hebben, snel een oplossing vinden. Ook hoop ik dat hier meer bekendheid over komt. Ik vermoed dat dit een hoop ellende kan voorkomen binnen een gezin. Misschien dat dit stukje helpt.
Het lijkt erop dat wij deze uitdaging hebben gehad en de rust terug is.
Voor nu dan.
Herken jij deze situatie?
Heel herkenbaar! Een van mijn dochters is ook een onrustige slaper, en even wakker maken helpt heel goed!
Yup, hier ook zo eentje 🙂 Ben er ook pas recent achter wat het is. Een hele geruststelling. Hij heeft het niet elke nacht. Maar lijkt er nog steeds niet helemaal overheen gegroeid met zijn 9,5 jaar…. Hij slaapwandelt ook heel af en toe. Gelukkig huilt ie ons dan wakker. Het is lastig, maar niks ernstigs, gelukkig. Hij herinnert het zich zelden. Kijkt ons met grote ogen aan als we de volgende dag iets erover zeggen…Goed dat je het onder aandacht brengt voor anderen!