Last Updated on 16 augustus 2024 by Barbara
Aan het begin van de vakantie had ik nog een interessant dingetje in het verkeer met een heer. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar het deelnemen aan het verkeer is bij mij af en toe best wel stressvol. Het haalt niet altijd het beste in mij naar boven. Dat heeft natuurlijk te maken met meerdere factoren, zoals de drukte in het verkeer, wat weer te maken heeft met het tijdstip. Maar ook met mijn drukke ik vlak voor vertrek, en of ik die drukke ik dan ook achter mij kan laten. Of dat ik ook nog een logistieke uitdaging heb om mijn deadline te halen heb, lees op tijd ergens te komen.
Maar dit keer was ik vrij relaxed, ik had mijn kids zonder al te veel gedoe allemaal in de auto geladen en stapte zelf best lekker achter het stuur. Ik had geen haast en had niet het gevoel gehaast te moeten zijn. Ik maakte zelfs nog een grapje met Mylène in de auto voordat ik de sleutel in het contact stak. Langzaam startte de auto en draaide ik aan het stuur om uit mijn parkeerplek te rijden.
Ik had niet zoveel overzicht, want ik zat aan de stoepkant, maar ik had net genoeg overzicht over tegemoetkomend verkeer. De straat waarin wij wonen is tweerichtingsverkeer, maar doordat aan beiden kanten auto`s geparkeerd staan kunnen 2 auto’s elkaar niet tegelijkertijd passeren. Maar dat is niet erg, ik heb daar eigenlijk nooit problemen meer gehad, we hebben namelijk genoeg plekken en zijstraten om even in te parkeren om een tegenligger te laten passeren.
Inhoud
Behalve dit keer…
Dit keer kwam er een tegenligger met een noodgang de straat in rijden. Ik had niet het overzicht om deze snelle tegenligger op tijd te spotten. Maar het vermoeden was er wel dat hij mij uit mijn plek zag rijden. Gelukkig gaf hij mij even de gelegenheid om in de drie parkeerplekken ervoor even stil te staan, zodat we elkaar zonder blikschade te kunnen parkeren. Niet dus.
NOT.
Zijn agressieve rijstijl zorgde ervoor dat hij met een noodgang tot stilstand moest komen, hij haalde het namelijk net om zonder blikschade mij te passeren. Maar zo vriendelijke als hij was bleef hij gas geven en probeerde mij terug op mijn parkeerplek te duwen. Helaas ik was al uit mijn plek en helaas voor hem ben ik geen inparkeer koningin die hem meteen op zijn wens weer kon inparkeren. Tja, helaas.
Nee, deze 65+ heer en zijn vrouw zaten tegenover mij in hun Mercedes mijn arme Toyota, met een goede verzekering, een beetje op te jagen door steeds een beetje gas te geven en een stukje naar voren te rijden. Ben ik echt niet gevoelig voor.
Wel dus.
Ik ben hier mega gevoelig voor en de adrenaline steeg in rap tempo mijn relaxmodus voorbij. Ik voelde mijn wangen warm worden en ik begon automatisch sneller te ademen. De man keek mij strak aan en bleef steeds zijn Mercedes een stukje naar voren te duwen. Help, nog even en onze auto`s zouden intiem worden.
Misschien moet ik mijn mobiel even tevoorschijn halen en de boel even gaan filmen, dacht ik nog. Ik haal mijn handen van het stuur. Ik stond tenslotte toch stil. En ik wilde mijn mobiel pakken. Op dat moment zag ik dat hij uitstapte. Witheet was ie.
Had ik al gezegd dat deze heer in het verkeer witheet was.
Echt zelden zo een heethoofd gezien. Pas op je hart dacht ik nog, ik voel mij ineens helemaal kalm worden en al mijn zintuigen stelden zich op scherp. Ik voel de spanning opbouwen en op de achterbank waren de kinderen doodstil. Ik zag met grote stappen het heethoofd op mij af komen lopen. Zijn dat zweetpareltjes op zijn voorhoofd? Hij wenkte dat ik mijn raampje moest laten zakken. Heel even twijfelde ik, maar ik deed het toch. Al schreeuwend vertelde hij mij dat ik totaal niet in mijn recht stond en dat ik onmiddellijk weer terug mijn plek in moest.
Excuse Me? Heer in het verkeer?
Ik probeer op een rustige toon uit te leggen dat deze straat tweerichtingsverkeer is en binnen de bebouwde kom in een straat vol met huizen ligt. Hier mag je niet harder dan stapvoets rijden. Bij stapvoets rijden hadden wij geen impasse gehad. Met andere woorden: u reed veel te hard!
Dat zijn uw woorden tegen de mijne!, schreeuwde ie naar me. Nog even en hij stort hier neer, dacht ik.
Natuurlijk heer!, zei ik, dat is het altijd.
In andere omstandigheden, denk ik: och, het kan zijn dat zijn vrouw moet bevallen of zoiets, daarom heeft hij haast. Maar deze stoïcijnse 65+ dame tegenover zal geen nieuwe wereldburger meer op deze aardbol zetten.
Gelukkig maar #grijns
Maar goed, vanuit het niets voelde ik mij ineens heel sterk, ik vroeg of hij even opzij wilde gaan en reed in een perfecte zwaai zo de auto terug op zijn plek (ja, ik kan het toch!). Ik draaide mijn raam open, en maakte een galant gebaar dat de heer door mocht rijden, ik zwaaide nog even heel overdreven en stuurde hem kushandjes toe.
Kan deze heer in het verkeer wel gebruiken, een beetje liefde.
Ik draaide mij om naar de achterbank en keek een paar verbaasd kijkende gezichtjes aan. Zo, die man was wel erg boos, hè mam? Moet je die dan kusjes geven, vraagt ze aan me.
Ja, schat, deze man was niet erg blij. Maar ik hoop dat zijn dag nu weer een beetje beter is, met wat extra liefde. En ik ben niet verantwoordelijk voor zijn dood, dacht ik nog. Ze staarde alweer uit het raam, nog helemaal onder de indruk van wat er net gebeurt was.
Gezellig reden we door naar de speeltuin, waar het zo te zien al erg druk was. Bij de waterpomp zag ik mijn dochter druk bezig zijn, tot er een bazig jongetje bij kwam staan en haar met een flinke duw opzij gooide.
Wat?
Helemaal beduusd zag ik haar kijken en ik wilde er al meteen tussen springen. Maar toen stond ze op en met een galant gebaar en een grote grijns op haar gezicht gaf ze hem alle ruimte. Ik voelde een brok opkomen in mijn keel en mijn hart vulde zich met trots! Wat een kanjer die meid van mij! Ze zocht me met haar ogen op en gaf me toen een grote, vette glimlach, ik glimlach vet terug. We begrepen elkaar.
Dus.
Niet-zo-heer-in-het-verkeer, mocht u of u stoïcijnse vrouw-naast-u dit toevallig lezen of ter oren komen, ik richt mij toch nog even tot u. Ik hoop dat u nog op tijd bent gekomen daar waar u wezen moest en dat u toch nog een leuke dag heeft gehad. Want volgens mij had u tot onze korte intieme ontmoeting niet zo een fijne dag, het spatte er in ieder geval niet vanaf.
En verder wil u toch nog even bedanken, voor u schofterige gedrag. Want dat was het wel, dat mag u best toegeven. Dit gedrag leerde mijn kinderen een fijne levensles en daar ben ik best trots op. Maar pas op voor u hart, ik had deze levensles liever zonder u aan mijn kinderen geleerd.
Wow, ik ben een trotse moeder en oma. Van een “minder leuke” ervaring een positieve ervaring maken. Je moet het kunnen. Geweldig lieve meid je bent een goed voorbeeld. ?
Zo herkenbaar, dit soort situaties in het verkeer. Heel goed opgelost! Uiteindelijk stond die ‘meneer’ zwaar voor schut en jij niet. En wat een geweldige actie van je dochter!
Wat een zak! Maar wat heb je het netjes opgelost. Echt, heel knap. En je dochter liet vervolgens ook nog eens zien dat dit het juiste was. Mooi!