Last Updated on 16 augustus 2024 by Barbara
Na weken van aanrommelen en proberen heb ik maandag naar het ziekenhuis gebeld voor een afspraak bij de kinderarts. Het was klaar. Liam in het ziekenhuis.
Dat Liam een spugertje is, werd snel duidelijk, maar afgelopen tijd werd dit steeds meer. Met een spuugdoekje kwam ik gewoon niet ver meer en gebruikte ik dan ook een luierdoek om het op te vangen.
Daarnaast werd hij ook steeds onrustiger na een voeding en in de nacht was ik wel 2,5 uur met hem bezig.
Inhoud
Liam in het ziekenhuis
Eigenlijk gaat het best goed in het gezin, de meiden zijn reuzetrots. Maar ik merkte dat ik moe werd en dat ik over grenzen aan het gaan was. Ook de grens van Liam.
Alle mogelijke oplossingen had ik al bedacht en elke dag probeerde ik meer info te vergaren op internet. Alles opzoeken om dit spugen een naam te geven en een oplossing te vinden.
Bij de huisarts kwam ik niet ver en bij het consultatiebureau ook niet.
O, ze waren het er wel mee eens dat er wat aan de hand was, maar even met het consultatiebureau overleggen of vice versa.
Dus toen ik maandag belde naar het ziekenhuis voor een afspraak bij de kinderarts en de assistente vertelde dat ik dan volgende week op zijn vroegst terecht kon, stortte ik even in.
Gelukkig pakte de assistente dit snel op en ik kreeg een afspraak voor dezelfde dag.
(Echt deze dame verdient een medaille en een doos chocolaatjes!)
De afspraak
Op de afspraak werd mij het hemd van het lijf gevraagd. Ze namen het heel serieus.
Alle eventuele mogelijkheden volgend de revue. Tot het moment dat ze zeiden dat als ik alles al geprobeerd had en ik niet leek als een dame die op haar achterhoofd gevallen is, de enige mogelijkheid een opname van Liam is. Dit ziet eruit als een verwaarloosde reflux met ontstekingen aan de luchtpijp.
Slik…
Dit had wel heel eventjes kort door mijn hoofd gespeeld, maar had ik niet waarschijnlijk geacht.
Maar daar ligt hij nu dus toch. In het ziekenhuis.
O, mijn hoofd zegt: heel verstandig.
Maar mijn hart!
Het liefst neem ik hem onder mijn arm en ren heel hard het ziekenhuis weer uit.
Alleen dan is het niet opgelost, sterker nog, het wordt alleen maar erger.
Mijn lieve mannetje, dus in het ziekenhuis. Ik houd jullie op de hoogte.
Heftig allemaal. Maar supergoed van je dat je hebt doorgepakt. En zo'n assistente is goud waard. Nu zal er vast gauw duidelijkheid komen.
o nee 🙁 Hopelijk kunnen ze jullie snel verder helpen zodat jullie weer samen thuis kunnen zijn . Veel moed!