Last Updated on 16 augustus 2024 by Barbara
Een beetje terug in de tijd; naar januari 2014 en de opmerking over een ei. “En hoe vinden je meiden het, dat ze er een broertje bij krijgen?” Ik glimlach en in gedachten ga ik terug naar de vrijdagavond in januari, dit jaar. Het is 18 uur en ik sluit af op mijn werk. Ik ben doodmoe en enorm misselijk. Behalve mijn leidinggevende weet verder niemand nog op mijn werk dat ik zwanger ben.
Maar vanavond gaat dat veranderen en eerlijk gezegd, ik ben best zenuwachtig.
Inhoud
Vanavond is het zover!
Deze avond gaan we onze dochters namelijk vertellen dat er nog een broertje of zusje bijkomt. Afgelopen weken hebben we het een beetje spelenderwijs ter sprake gebracht, een beetje om voor te bereiden. “Stel je voor, dat wij ook nog een broertje of zusje erbij zouden hebben, net als die en die?”
De reacties varieerden van, ja leuk, kopen we dan ook een grote auto (bus), net als die en die? Of, liever niet hoor, dan moet ik nòg meer delen!
Tja, vooral die laatste opmerking maakt me wat onrustig
Ik kom toch niet uit een ei?
Samen met mijn collega sluiten we de praktijk. We hebben met elkaar afgesproken bij een leuk restaurantje. Het is best koud buiten en ik loop naar de tram. Hoe anders was het toen ik mijn oudste dochter vertelde dat ze er een broertje of zusje bij kreeg. Ze was toen net twee jaar oud.
Ik was toen ook zo misselijk en doodmoe.
Maar haar reactie was kalm, stoïcijns bijna, toen ik vertelde dat er een klein baby’tje in mijn buik zat.
“Mama”, zei ze en ze keek me aan met die prachtige donkere kijkers: “mama, dat weet ik toch, ik kom toch niet uit een EI!”
Glimmertje
En ze ging verder waar ze mee bezig was. Maar ik had nog net dat glimmertje in haar ogen gezien en voelde een lach opkomen. Ze kreeg een zusje en die twee kunnen het meer dan prima met elkaar vinden.
Maar hoe zou het nu gaan? Een derde. Ik denk terug aan de echo van afgelopen week. Een druk wezentje stuiterend, op en neer in mijn buik.
De afdrukken van de echo en wat printjes met afbeeldingen van een foetus in een buik zaten nu in twee envelopjes. Het plan: vertellen dat we een verrassing voor ze hebben en dan de envelopjes geven.
Ik stap het restaurantje binnen. Ze zijn er al. Ik krijg een warm welkom. En na onze bestelling kunnen ze niet meer wachten. Wat is nu die verrassing?
De oudste hoeft niet lang na te denken en heeft het meteen door! Haar ogen stralen, net als die van haar zus. Direct dwalen er 4 handjes over mijn buik! Mijn lief en ik kijken elkaar glimlachend aan. Er komt een derde en ja, ze vinden het leuk!
Fijn dat het nieuws zo goed werd ontvangen! Gefeliciteerd!
Wat een mooi moment zo ontzettend mooi geschreven! Echt prachtig!
Wat lief zeg! Mooi om te lezen. Dit kleintje heeft vast 3 moeders straks ;-)!
Ah wat een prachtig, liefdevol stukje tekst. Ik moest er even op reageren, vooral dat laatste stukje, heel mooi.