Last Updated on 16 augustus 2024 by Barbara
Op verzoek het verhaal van mijn geplande bevalling met een keizersnede. Het is vijf uur in de ochtend en ik ben wakker, eigenlijk al de hele nacht. Ik ben niet zenuwachtig, maar toch mijn gedachten kan ik niet stilhouden. Vandaag is de dag dat ik mijn baby ga krijgen. Op een afgesproken tijd en op een afgesproken plaats, gepland in week 38. Dat voelt goed, maar ergens ook heel gek. Na afgelopen week 3 keer een valse start te hebben gehad m.b.t. de bevalling, gaat het echt werk nu beginnen. De kleine man in mij bepaalt het niet meer, maar ik en mijn afspraak voor een keizersnede in het ziekenhuis bepalen het nu. Om 6.30 u moeten we ons melden.
Inhoud
Het ziekenhuis
Gister was er ook al een afspraak in het ziekenhuis.
Ik moest mij om 14 uur melden op de afdeling gynaecologie en dan zou er verschillende controles worden gedaan en we kregen te horen hoe laat de operatie, de keizersnede de volgende dag zou zijn.
Er was ook een grote kans dat ik moest blijven.
Maar na alle controles, ECG, bloedprikken, bloeddruk, activiteit baby, mocht ik weer naar huis.
Tijdstip geplande keizersnede: 7.30 u morgenochtend. Ik zou de eerste zijn en waarschijnlijk de enige van die dag met een geplande keizersnede.
De bewuste ochtend van de keizersnede
Ik kijk nog een keer op mijn mobiel voor de tijd 5.05 uur. Van slapen komt toch niets meer, dan er maar uit. Even naar het toilet, en nog even lekker douchen.
Sinds gisteravond 24 uur mag ik niets meer eten of drinken. Dus helaas, geen lekker ontbijt meer.
Mijn gedachten gaan terug naar afgelopen paar dagen, waarin ik bewust heb geprobeerd te genieten van mijn buik en van ons gezin met zijn viertjes.
Straks met zijn vijfjes…
Nog even naar het strand, nog even lekker spelletje doen.
Dag buik
Ik doe de douche aan en voel het warme water stromen. Ik kijk naar mijn buik.
Straks ben je er niet meer buik.
De kleine beweegt, zoals altijd onder de douche. Dag lieverdje, straks heb ik je vast.
Dag buik, het is klaar, straks een mooie baby, een zoon.
Ik kleed mij aan en mijn lief gaat douchen.
Glimlachend gaan we naar beneden. De meiden slapen nog. Mijn schoonouders, de schatten komen zo. Zij vangen straks de meisjes op en zodra het kan, komen ze naar het ziekenhuis. Glimlachend komen ze binnen. Zo zenuwachtig, is de vraag.
Nee, hoor. Een beetje, glimlach ik terug.
We kletsen nog wat en dan is het tijd, de koffer staat klaar en we stappen in de auto.
Rustig rijden we naar het ziekenhuis. Ons parkeerplekje van gister is nog vrij en we lopen naar binnen.
Van gekkigheid maken we nog 1 buikenfoto in de hal en giechelend lopen we naar de balie om ons te melden.
Een bed en een operatiehemd
Ik krijg een bed toegewezen en ik krijg een operatie hemd aangereikt.
Alles uit? Yep, alles uit. Logisch, domme vraag.
De katheter gaat erin en ik krijg een naald in mijn hand geprikt voor het infuus.
Beiden zijn het geen pretjes.
Wanneer ik klaar ben wordt ik richting operatie zaal gereden. Het werk gaat beginnen.
Mijn lief krijgt ook een zetje kleding voor de operatiekamer.
Een heel medisch team voor een keizersnede
Terwijl ik lig te wachten voor de operatiekamer, komen alle betrokkenen van het medische team zich voorstellen. De anesthesisten, de verpleegkundigen en nog veel meer.
Ik denk dat er wel 8 mensen rondliepen.
Uiteindelijk word ik de operatiekamer in gereden.
Het is tijd voor de ruggenprik.
Hier zag ik nog het meest tegenop, maar het viel mij eerlijk gezegd nog alles mee.
Rug bol maken, schouders ontspannen. Diep ademen en wachten maar.
Eerst de verdoving van de huid en daarna de echte verdoving. Het was echt prima te doen.
In de operatiekamer de geplande keizersnede
Langzaam voel ik mijn benen gaan tintelen en terwijl ik op het operatiebed wordt getild vloeit het gevoel uit mijn benen weg.
Mijn lief komt binnen. We glimlachen naar elkaar en hij komt bij mijn hoofd staan.
De doek wordt klaargelegd. Ze checken of ik echt verdoofd ben door hier daar mij te prikken met een pincet of met een koud doekje.
De verdoving doet zijn werk en het werk gaat beginnen.
Ik voel echt niets meer. Ik kan in de weerspiegeling van de lamp, boven mij, af en toe wat zien.
Er wordt gesjord en getrokken aan mij. De kleine man zit hoog.
En was hij eerder ingedaald, nu zit hij hoog opgekropen.
Ze moeten hem met een kiwi eruit trekken.
Ik heb helaas veel verklevingen van de vorige keizersnede en het kost ze wel wat tijd, maar ze doen het werk heel netjes.
Plots hoor ik het gehuil van een baby. En echt jongenshuiltje, hoe anders klinkt dit dan bij de meiden.
Ik voel de tranen opkomen en moet ook huilen. Ze tillen mijn zoon boven de doek en hij kijkt boos!
Daarna wordt hij meegenomen door de kinderarts voor zijn controles.
Het zijn prima controles en hij wordt bij mij gelegd. Een flinke jongen, zegt de gynaecoloog.
Terwijl hij bij mij ligt, word ik ineens misselijk en krijg het benauwd. Ik moet spugen.
Bijwerkingen van de medicatie. Haal hem van mij af, zeg ik tegen mijn lief, dadelijk spuug ik hem onder.
In de verkoeverkamer
Mijn zoon gaat meteen mee met mijn lief. In een couveuse wordt hij weggereden.
In de tussentijd word ik dicht genaaid en de operatie wordt afgerond.
Iedereen om mij heen is echt superlief en vraagt steeds of het met mij gaat en vertelt mij wat er achter het doek gebeurt.
Dat is prettig en ik voel mij veilig. In de verkoeverkamer krijg ik de gynaecoloog aan mijn bed. Een goede beslissing om te hebben gekozen voor de keizersnede, mevrouw. U had namelijk veel verklevingen van de vorige keizersnede. Ik voel mij bevestigd in het gevoel dat ik weken geleden had over de bevalling. We praten nog wat na.
Ondertussen wacht ik op mijn kind.
Ik krijg nog wat controles en pijnstilling via het infuus.
De rust en de kalmte die ik voel zijn fijn.
Heel snel daarna word ik teruggereden naar mijn kamer en daar komt mijn lief met mijn zoon.
Mijn Zoon, hij is er.
Het is maandag 21 juli 2014,
Zo lief!!
Wat mooi geschreven! En wat herkenbaar ook hihi! Ik verlang zo nr een nwe ks, ben echt veel te bang voor scheuren enzo als ik pers, zie natuurlijk echt niet zitten. Alleen die ruggenprik, was echt drama hier eerste keer, dus zie er nogal tegenop.
Mooi verteld. En wat schatje is Liam!