Last Updated on 16 augustus 2024 by Barbara
Gisteren was het een dag voor mijn werkgever en zat ik achter de telefoon als doktersassistente.
Het vak doktersassistente vind ik oprecht 1 van de leukste beroepen die ik mij kan voorstellen.
Het bestaat uit zoveel verschillende facetten, dat het mij nooit verveeld.
Zo heb je de telefoon triage, een manier om door de juiste vragen te stellen aan de patiënt er achter zien te komen hoe dringend een situatie is. Dit vergt een hele hoop geduld, maar ook een zo duidelijk mogelijke manier van communiceren.
Een uitdaging om mensen die zich niet lekker voelen te helpen. Ik haal er toch elke keer weer voldoening uit. Een ander facet van het vak zijn de medische handelingen. Hier valt bijvoorbeeld het bloedprikken onder, of het afnemen van uitstrijkjes, maar ook oren uitspuiten of het toedienen van injecties. Bij alle medische handelingen, er zijn nog veel meer, heb je altijd dat stukje menselijk contact. Dat zijn boeiende momenten.
Note: Ondertussen ben ik nu Thuisblijfmoeder met een blog, omdat het werk met 3 kinderen lastig te combineren werd. Lees hier het interview op La-vie-de-mamablog.
Inhoud
Veel verschillend mensencontact
Doktersassistente is sowieso een beroep met veel verschillende mensencontact.
De mensen die mij wat beter kennen, weten dat ik niet per se mensen om mij heen nodig heb om een leuke dag te hebben, sterker, je kunt mij gerust een week in mijn huis opsluiten en dan nog is de kans erg klein dat ik het mensencontact gemist heb. Ik zal mij niet snel vervelen.
Je zal wel denken, waarom dan dit beroep? Dat is vrij eenvoudig, ik ben geen mensenhater, ik vind mensen reuze interessant en verrassend. Hoe vaak ik mij niet in iemand vergist heb, is ontelbaar.
Die eerste indruk van mensen is maar een dun laagje van wat er werkelijk onder zit. En in dit beroep ontkom je niet aan dat laagje eronder. Ik blijf het fascinerend vinden.
Het medisch spreekuur van een doktersassistente
Zo had ik gister op mijn medische handelingen spreekuur een wat oudere dame van ruim in de 70 jaar. Ze kwam met haar rollator de spreekkamer binnen en ze was vreselijk benauwd.
De ‘lichte’ walm van sigarettenrook was niet te ontkennen en al kuchend en kortademig deed ze haar beklag over het tekort aan adem.
Ze kwam niet voor haar longen bij mij, maar ik vroeg toch voorzichtig dat ze vast al wat aan het minderen was met roken. Het lukte haar niet vertelde ze, al vaak geprobeerd. Het probleem zat hem in haar eenzaamheid. Wanneer ze in het ziekenhuis lag, taalde ze niet naar een sigaret, maar thuis kwamen de muren op haar af.
En langzaam kwam het laagje onder de eerste indruk naar boven. Ze vertelde dat ze 5 kinderen had, maar ze waren allemaal boos op haar. Haar tweede man was niet, op zijn zachtst gezegd, lief geweest voor haar. Ze had een uitweg gezocht, eieren voor haar geld gekozen zogezegd, en was toen de jongste oud genoeg was om voor zichzelf te zorgen er vandoor gegaan.
De man lag alweer jaren onder de zoden, maar de pijn was nog lang niet weg. De sigaretten verzachten de eenzaamheid een beetje en de kortademigheid was een kleine prijs hiervoor.
Deze mevrouw is maar 1 van vele verhalen die je te horen krijgt.
En ook hier geeft het voldoening, al kan ik haar situatie niet verbeteren. Ik heb haar geholpen op medisch vlak en ik ben een luisterend oor geweest.
Wanneer ik de deur sluit van mijn werk zit mijn hoofd vol met deze verhalen en ik neem ze mee naar huis. Moe, voldaan en weer een stukje wijzer.
Doktersassistente blijft 1 van de leukste beroepen die ik mij kan voorstellen.
Wat is jouw beroep?
Doktersassistent is inderdaad een geweldig beroep, ik ben en werk als huidtherapeut en herken zowel het sociale als medische. Je komt de gemeenste mensen tegen die na het derde consult los komen en zeer kwetsbaar en lief blijken. Daarnaast zal ik nooit die dame -echt al op leeftijd a la oma- vergeten die al huppelend binnenkwam en wegging. Wat een levensspirit. Zo wil ik mij later ook voelen. Mensen, een prachtig, bijzonder ras