Last Updated on 16 augustus 2024 by Barbara
Dat er een dag zou komen, dat hij eruit zou moeten, dat was de kies wel duidelijk.
De kies was al drie keer geboord en er zat een echte holte in. Een echte holle kies.
Het was ook de enige in haar mond die zat te zeuren. Hij moest er echt een keer uit. Dus dit verhaaltje gaat over de prinses en de kies.
Inhoud
De arme prinses
De arme prinses, die eigenlijk nu meer een coole meid is dan een prinses, wist ook dat er een dag zou komen dat haar kies eruit zou moeten.
Alleen wat haar betreft mocht de kies er nog wel even blijven zitten. Ze wist dat wanneer de kies eruit gehaald zou worden, ze ook een prik in haar mond zou krijgen. En die prikken zijn niet zo heel fijn. Dat wist ze, omdat er al meerdere keren een prik in haar mond was gezet om de kies te boren. Maar het wilde allemaal niet helpen, de kies bleef pijn doen.
En de tandarts vond dat hij eruit moest. En tja, dan wordt er een afspraak gemaakt.
De coole meid was NOT amused. Maar besefte ook dat het alternatief van laten zitten en uiteindelijk nog meer pijn, geen optie was.
Tenminste tot ze in de stoel bij de tandarts zat.
De coole meid en de geduldige tandarts
Dat moment was gister. De coole meid houdt NIET van pijn. Wie wel, toch?
De coole meid had besloten dat ze dit NIET wilde. Wie wel, toch?
De coole meid had een erg sterke wil. Echt wel!
Na heel veel praten, frustratie en liefde mocht er uiteindelijk een prik gezet worden.
(De tandarts was een geduldig man, in tegenstelling tot de moeder van de coole meid.)
Helaas, was 1 prik niet genoeg en moest er nog 1 gezet worden.
Daarna zou alles een eitje worden, had de tandarts gezegd. Maar de toon was gezet en de coole meid was niet gerustgesteld. Zeker niet toen er allerlei haakjes en tangetjes in haar mond werden gebracht. Ook het trekken van de kies was niet helemaal zonder tegenstand.
Sterker nog, de coole meid blokkeerde volledig en raakte in een soort weerstand waar (bijna) niet doorheen te breken was.
En hoe hield de moeder zich van deze coole meid? Eerlijk gezegd, mijn eerste reactie, ik trek haar uit de stoel en met mijn meisje onder de arm ren ik hard de deur uit. Not to return ever again.
Helaas, daar was het probleem niet mee opgelost. Ik heb echt alles uit de kast moeten halen.
Maar mijn gevoel en verstand zaten niet op 1 lijn.
Missie volbracht?
Is de missie volbracht?
Jazeker, na een uur en klotsende oksels van de tandarts, zijn assistente en de mama!
Is de coole meid van haar kies ontdaan?
Ook dat is volbracht.
Samen met haar trofee uit de Bart Smit showt deze meid iedereen die het horen (en zien) wil haar oorlogswond. (En echt cool, er past nu een rietje door haar tanden zonder dat haar mond echt open hoeft.)
Kijk, je zou het zo moeten zien, deze prinses is een coole meid geworden.
En dan is het resultaat zoveel belangrijker dan het middel!
Ach arme coole meid, ik ben wel trots op haar en op mama ook. Is niet leuk, maar na weer een ervaring erbij, helemaal opgelucht en aan haar vriendjes en vriendinnetjes weer een spannend verhaal om te vertellen. X (o)ma.
Wat fijn dat het weg is, is zeker geen pretje. Die prikken al helemaal niet. Blijf daar maar eens rustig bij.
Heerlijk dat hij er uit is! Ik heb zelf in oktober na 5 jaar uitstellen mijn verstandskiezen laten trekken. Wat een enorme opluchting. En het viel nog heel erg mee ook.